ઉગ્યો જો ચાંદ આકાશે તો તારા છોભીલા પડશે
મહેફિલમાં એ આવ્યાં જો તો નજરો તો થોડી મળશે
ને ક્યાં લાંગરવી આ મધ દરિયામાં મારી હોડી
નજર છે આસમાન પર કે જગા ક્યારેક ખુદા કરશે
અચાનક વાયરા ફંટાય આ બાજુના તો સંભાળજે
કે પડ્યા પર જો વાગે પાટું તો એની કળ ક્યાં વળશે
કે ઉગવું ને પછી ખરવું નિયમ છે પ્રકૃતિનો પણ
મરણ પર્યંત હવા ને પ્રેમમાં તું શું ને શું ધરશે
ને ક્યાં સરખી છે પાંચેય આંગળીઓ તારી કે મારી
વચ્ચે એની આ રેખાઓ કહો કોને ક્યાંથી ફળશે
- ઉદયન ગોહિલ
સમજાવું કોને હું કે ભીતર શું મને થાય છે
તારો ખરે તોય નામ પણ ક્યાં એનું બોલાય છે
કક્કો ને બારાખડી મેં શીખી ત્યારથી જોઉં તો
છે એક અક્ષર જ્યાં આ મારી જીભ થોથવાય છે
ને હાથ જાલ્યો છે મેં એનો તો હજારો વખત
પણ ક્યાં ખબર છે કે લકીરો કેમ પકડાય છે
ને આવતું તું ઘર એ જમણી બાજું છેલ્લી ગલી
પણ આ લખેલાં કાગળો ક્યાં એમ મોકલાય છે
ધરબી ફરીથી વાત મારી મેં હૃદયમાં મારાં
ખુલ્લી કિતાબ જેવું બધાને ક્યાં કહેવાય છે
- ઉદયન ગોહિલ
આવે નજરમાં એમ ક્યાંય એ મને મળતી નથી
અમથી હવા બાબતની મારી ગણતરી ફળતી નથી
બાંધેલું છે આકાશ આ મેલી નજરથી કોઈકે
તારા ખરી ગ્યાં સેંકડો ને આસ આ બળતી નથી
છે ધ્યાનમાં હળવેથી તે ઊઠાવી તી આંખો તે દિ
ગઈ વાત ક્યાં કે એ નજર ક્યારેય હવે છળતી નથી
ને છે ફરક બસ આટલો આ દિલ્લગી ને પ્રેમમાં
છો હોય ના સાથે એ પણ એની કમી કળતી નથી
છે લાજમી તમને તમારો વટ તમારાં સોળ મેં
તલવાર ને રાખો મ્યાનમાં કે બાર એ વળતી નથી
ફૂટે નવા દાંતો એ શતક પારની નિશાની છે
કે આ ગઝલની છે જવાની જે કદી ઢળતી નથી
- ઉદયન ગોહિલ
