એક અઘરો પણ મજાનો ક્યાંકથી માણસ મળ્યો છે
ને હસે કેટલું! કે નક્કી પૃથ્વી પર ભૂલો પડ્યો છે
ને બતાવી મેં ગલી એને અહીંથી નીકળી જા
આય સહારો કોને દઉં! મારો ખભો ખાલી પડ્યો છે
આટલે થી વાત અટકે તોય લાગે ઠીક છે પણ
ખીલતાં ફૂલોની પાસે જઈ એ ફૂલોને નમ્યો છે
આખરે પૂછ્યું મેં રહસ્ય ખુશમિજાજી એ મૌસમનું
એક તારો બસ જે તારા માટે ઓ નભથી ખર્યો છે
- ઉદયન ગોહિલ
No comments:
Post a Comment