સ્વભાવ સાથે સંતુલન સાધે તો સાધારણ છું હું
ને જિંદગીમાં દુઃખ સામે ફળતું નિવારણ છું હું
આપ્યાં રસ્તા ડગલાં વળાંકો ને વટેમાર્ગુ તને
પણ આંખ મીંચી ભીતરે દેખાય એ સારણ છું હું
બેઠો વિશ્વ વ્યાપી સમંદર જેમ, સમજાવ્યું તને
આગળ વધે જો તું નદી-નાળાથી તો તારણ છું હું
સ્મશાન સુધીની સફરને ઓલવી દે છે અગન
એની પહેલાં ધ્યાન નામે ગળતું એ ઝારણ છું હું
આંખો ઉઘાડી તું વહેતી ક્ષણ ને ભાળી લે તો
આકાશમાં આથમતું કે ઉગતું બધું કારણ છું હું
બદલાતું આ અસ્તિત્વ હર પળ આંખ ખોલી જોઈ લે
આવ્યું નજર તો ઠીક બાકી આખરી મારણ છું હું
- ઉદયન ગોહિલ
No comments:
Post a Comment