એક ઝીણી તડ ને ચીરી ને હળી ગ્યો ,
જામ સાકી ની નજરથી પી ફળી ગ્યો .
જણ હું નાના ગામનો આવ્યો શહેરમાં ,
ને સમય સારો હતો એ ત્યાં ઢળી ગ્યો .
ગામ પાછો જઉં તો દોસ્તો પણ કહે છે ,
રૂપિયો, ખોટા સિક્કા સાથે ભળી ગ્યો !
હુંય સફરમાં હોત પણ આભાર તારો ,
કે મળી તુજથી નજર ને હું વળી ગ્યો .
નાનું ઘર પણ લાગણીથી છે છલોછલ ,
પાંપણે ભીનાશ ભાળી ને કળી ગ્યો .
ને છે અસ્ક્યામત શું આ ઘરની ખબર છે !
છોડ તુલસીનો મા ના પગલે લળી ગ્યો .
હાથ મૂક્યો બાપુ એ માથે ફરીથી ,
એક સૂરજ આખું અંધારું ગળી ગ્યો .
ઉદયન ગોહિલ
No comments:
Post a Comment