યાદ સનમ ની હળવે હળવે વધતી જાય છે
નઝર ઉંચી કરીને જોયું સાંજ ઢળતી જાય છે
હોય ઘણાં ને આદત મધુશાલા માં બેસવાની
મને એના હોંઠો ની હસી એ જ ચડતી જાય છે
એક તબક્કો એક લહેકો ને આઝમાઇશ છે
ચાંદ ખીલતો જાય એમ સનમ મળતી જાય છે
એક એક શબ્દ નું વર્ણન કરું મારી ગઝલ ના
હર શબ્દ ને નઝાકત થી સનમ ચૂમતી જાય છે
એમ શબ્દો નથી ગોઠવાતા સનમની બાજુમાં
હોંઠો ના લહજા માં 'ઉદયન' ને છેડતી જાય છે
- ઉદયન
No comments:
Post a Comment